من بعضی موقع ها احساس میکنم تو هیچ وقت حرفای منو نمیخونی و نخواهی خوند.چه بیهوده مینویسم.چه خیال باطلی که امید به پیدا کردن تو دارم.شاید منم از یادت رفتم.راس میگن از دل برود هر آنکه از دیده برفت.اگه میخواهی همه چی تموم نشه و من مجبور به رفتن نشم.یه چیزی بگو.یه حرفی آخه بی معرفت................................................. با عشق زمان فراموش میشود و با زمان هم عشق.تو هم میخواهی از فراموش شده های من باشی؟
به یاد روز های کودکیمان به یاد خاطرات مشترکمان و به یاد آرزوهایی که می میرند.سکوتی میکنم سنگین تر از فریاد.
سلام بی وفای من .من از سفر برگشتم اما هنوز هم از تو خبری نیست دارم کم کم یه کم نا امید میشم.خصوصا با این اوضاع جدید پیش اومده.گاهی وقتا شک میکنم به احساس تو به احساس خودم به همه چی و دیوونه میشم.اما من نباید بذارم این احساس شک درون من ریشه کنه . من به خدا توکل کردم و حتی اگر رسیدن ما به هم قسمت نباشه من باز هم به اون اعتماد میکنم.مطمینم که تو هم همینو میگی. خدای بیهمتای بر من بخواه تنها خواستن تو را و دیگر هیچ.
من این جا رو خیلی دوست دارم بیشتر از بقیه ی وبلاگ ها.چون هیچ کس منو نمیشناسه و من بدون هیچ محدودیتی برای تو مینویسم.شعرم آهنگ تو دارد.برای تو که حالا شدی همه ی من.
عزیزکم شاید فردا برای چند روز برم سفر.محمدم یاد تو همیشه با منه.امروز خوابت رو میدیدم حالت خوب نبود .اما خدا رو شکر که خواب بود.نمی دونم چت شده هم دیشب خیلی با یادت به فکرم هجوم آوردی هم امروز توی خوابم اومدی.فقط امید وارم خوب باشی.
اما من اصلا نا امید نیستم من به امید زنده ام و به خدا توکل کردم .و همه چیز رو سپردم به خودش.فکر نکنی یه وقت کسی پشت و پناه نیست.خدا همیشه هست.خدا خودش عاشقه پس هیچ کس مثل اون نمیتونه درد دل سپرده ها رو درک کنه.خدایا دوستت دارم.
